لیزرهای دایود ها به دلیل اندازه جمع و جور و قیمت نسبتا مقرون به صرفه بسیار محبوب شده اند. در تمامی دستگاه های لیزر دایود یک نیمه هادی که هنگام تحریک الکتریکی، نور تک رنگ تولید می کند، مشترک است. یک هندپیس ( متمرکز کننده ) لیزری ساده نمونه ای از لیزر دایود است.

لیزرهای دایود را می توان در دو حالت تماسی و غیر تماسی استفاده کرد و می تواند با حالت موج پیوسته یا پالسی کار کند. آنها قادر به اجرای رایگان حالت پالس نیستند.

لیزرهای دایود در نزدیکی طول موج های مادون قرمز نامرئی هستند و دستگاه های فعلی از 805 تا 1064 نانومتر متغیر هستند. به جز یک استثنا، لیزر تشخیصی پوسیدگی که لیزر تشخیصی است و از طول موج قرمز مرئی 655 نانومتر استفاده می کند.

لیزرهای دایود فقط برای استفاده دربافت نرم هستند. کروموفورها رنگدانه هایی مانند هموگلوبین و ملانین هستند که شبیه به طیف جذبی Nd:YAG هستند. با این حال، اکثر روش های جراحی با دیودها در نتیجه تعامل فوتون های لیزر با بافت نیستند.

فیبر های لیزر دایود با سوزاندن کاغذ مفصلی روی نوک هندپیس آغازمی شوند. این مرحله شروع باعث می شود انرژی نور توسط مواد سوخته روی نوک سر قلم جذب شود و به طور موثر آن را به یک قطعه کوارتز داغ تبدیل کند. انرژی لیزر با گرم کردن نوک فیبر نوری به طور غیر مستقیم قطع می شود.

لیزرهای دایود به تنهایی قدرت مناسب و کافی برای برش کارآمد بافت را  بدون مراحل آغازی که همان گرم کردن سر قلم می باشد را ندارند.

اگر کسی ” لیزر در دندانپزشکی” را به عنوان برهمکنش نور با بافت تعریف کند، در این صورت روش های دایود، روش های دندانپزشکی لیزری نیستند. همان طور که گفته شد فقط نور لیزر توانایی برش را ندارد و نیاز به گرمای سر قلم نیز هست.

کاربرد های لیزر دایود در دندانپزشکی

لیزر دایود در دندانپزشکی برای بسیاری از روش‌های بافت نرم داخل دهانی مانند برداشتن لثه، بیوپسی، برداشتن قالب و فرنکتومی کاملاً مؤثر هستند. لیزرهای دایود همچنین قابلیت باکتری کشی را نشان می دهند و می توانند برای روش های کمکی پریودنتال استفاده شوند.

آنها همچنین برای سفید کردن دندان و یا بلیچینگ هم استفاده می شوند. لیزرهای دایود دارای خواص بیومدولاسیون نوری عالی نیز هستند.