خلاصه ای از تکامل کامپوزیت های دندانپزشکی

خلاصه ای از تکامل کامپوزیت های دندانپزشکی

بخش اول:

کامپوزیت های دندانی به دلیل زیبایی و قابلیت پرکردن مستقیم آنها به طور فزاینده ای محبوب هستند.

کامپوزیت های دندانی یا کامپوزیت های مبتنی بر رزین، مواد مصنوعی هستند که ماتریس پلیمری را با مواد معدنی یا ذرات پرکننده رزین ( فیلر ها) و یا الیاف کوتاه توسط عوامل اتصال دهنده ترکیب می کنند.

درست مانند آمالگام های دندانی، از کامپوزیت ها برای بازسازی ساختار دندان از دست رفته در اثر ضربه، پوسیدگی یا سایر بیماری ها استفاده می شود. کامپوزیت ها همچنین می توانند به عنوان سیمان برای روکش ها و روکش های سیمانی و غیره استفاده شوند. در حالی که آمالگام در حال حذف تدریجی در دندانپزشکی است، کامپوزیت ها به یکی از پرکاربردترین مواد ترمیمی زیبایی تبدیل شده اند.

کامپوزیت‌های سنتی حاوی ذرات نسبتاً بزرگی از سیلیکا و کوارتز هستند که خواص مکانیکی خوبی به آن‌ها می‌دهد؛ اما باعث می‌شود سطح ترمیم در اثر سایش روزانه زبر شود.

علاوه بر این، بسیاری از خرابی های ترمیم کامپوزیت در سطح مشترک بین دندان و کامپوزیت به دلیل شرینکیج کامپوزیت و یا شکست چسب  یا همان باندینگ دیده می شود، برای غلبه بر این، کامپوزیت های میکروفیلد، کامپوزیت های نانوفیلد  و کامپوزیت های هیبریدی با استفاده از ذرات بسیار کوچکتر (در همان زمان با تنوع زیاد در اندازه) برای پر کردن ماتریس توسعه یافتند.

با این پیشرفت‌ها، سطوح صاف‌تر به دست می‌آیند، مقاومت به سایش افزایش می‌یابد و شرینکیج بدون به خطر انداختن خواص مکانیکی و فیزیکی کاهش می‌یابد.

کامپوزیت ها را می توان به عنوان رزین های فعال شیمیایی (سلف کیور) و رزین های فعال فتوشیمیایی (لایت کیور) طبقه بندی کرد؛ رزین های سلف کیور به صورت دو خمیر عرضه می شوند. پلیمریزاسیون زمانی فعال می شود که این دو خمیر با هم مخلوط شوند. معایب آن این است که ممکن است هوا در حین اختلاط وارد مخلوط شود و در نتیجه مواد ضعیف شود و اپراتور نمی تواند زمان کار را پس از اختلاط کنترل کند.

رزین لایت کیور به صورت خمیر منفرد با استفاده از سیستم کیورینگ حساس به نور و منبع نور برای فعال سازی عرضه می شود. نیازی به اختلاط ندارد که باعث می شود قوی تر و تغییر رنگ کمتر شود و زمان کار کاملاً قابل کنترلی دارد. با این حال، فشار مارجینال بالاتری را در طول کیورینگ نشان می دهد و فقط در عمق محدود (2-3 میلی متر) عمل می کند. اگرچه این درمان افزایشی مزایایی را نشان می دهد، اما تقاضا برای درمان توده ای هرگز متوقف نشده است.

برخی از محصولات جدید ادعا کرده اند که عمق پخت می تواند تا 4 میلی متر ( کامپوزیت های بالک فیل) باشد (عمق پخت رزین های پخت دوگانه نامحدود است زیرا ترکیبی از فناوری شیمیایی و لایت کیور است)، اما عملکرد بالینی آنها به طور کامل ارزیابی نشده است.

کامپوزیت های دندانی نسبت به بافت های دندان انسان آبگریز هستند. برای دستیابی به اتصال به مینا و عاج، یک پیش آماده سازی سطح ضروری است. آنها هنوز در حین درمان در حفره دهان به رطوبت حساس هستند. شرینکیج کامپوزیت های دندانی جدید در حد ۲ ٪ تا ۳٪  می باشد. در طول پلیمریزاسیون، نیروهای انقباض می تواند به 3-7 مگاپاسکال با پیک های 30 مگاپاسکال برسد. به این دلایل، یک تکنیک پیشرفته ضروری است.